عشق یعنـــی قلب پاک و ناز تــو سوی عرش بیکــــران پرواز تـــو عشق یعنـــی مهـــربانی هــای من حرف هـا و خنـــده و آوای مــن عشق یعنی یک تبسم یک نگـــاه تیر زدن بر قلـــب پاک بی گنــاه عشق یعنی جان خود کردن نثـــار خالصانه در قـــــدوم شهـــر یــار عشق یعنی رنگ ســـرخ لالـــه ها یک ضیـــافت در بهار از ژالــه ها عشق یعنـی رنــج تنـها بودن است راز های زندگـــی را جستن است عشق یعنـــی رنگ آبـــی سمـــاء بی محبت زندگـی گـــردد فنــــا عشق یعنی بــوی گـــل در باغـها پر گشودن لحظه ای سوی سمـــاء عشق یعنـــی وسعــت بحــر تمیـز هرچه دردنیاست دیدن چون پشیز عشـق یعنی صدای دلنشیــن آبشار یک فشـار دست بر دستــهـای یار عشق یعنـــی قطـعه ای الماس ناب روشنــا تــر از مــه و هـم آفتــاب عشق یعنی سبــزه ای در نـو بهـــار هر که عاشق نیست گردد شرمسار عشق یعنی دشمــن بیمــاری هــا دارویـــی بــر درد هــای بـی دوا عشق یعنی یک ترنــم در بهـــار چیـــدن گـل بهــر قلب داغـدار عشق یعنـــی اوج اشـــعار بلنــد قلب معشــوقت کنــد در بند بند عشق یعنـی والـــه و شیدا شــدن چون نسیم سحر پیـــدا شـــــدن عشق یعنی زنــدگـــی بی غبـــار گر مســافر هستی و یا پیش یـــار عشق یعنی همــت بــی منتـــهـــا همتــت افــزون کند ای بیــنـــوا عشق یعنی نـــور روشنـتــر ز مـاه کلبه ات روشن کند هـر شـامــها عشق یعنــی دُرّ گران این جهــان می شود مهمان کجا خواهد همان عشق یعنی اشعه ای تنگ غـروب گر جوانی از دلت آن را مــروب عشق یعنـی کفــتری بــالای بـام می پرد گـــر تیــز بردارند گــام عشق یعنی تحفه ای از ذوالجلال هر کی را است شمه ای عز و کمـال عشق یعنـی مهر و آوای فرهمند دلنشین است این صداهای فرهمند
